مبانی نظری شیوه های فرزندپروری

مبانی نظری شیوه های فرزندپروری

در 16 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت docx

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA

توضیحات نظری کامل در مورد متغیر

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

منبع : انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)

نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت docx 

قسمتهایی از متن مبانی نظری

تعاریف شیوه­ های فرزندپروری

منظور از شیوه­ های فرزندپروری والدین، نحوه ارتباط و طرز برخورد والدین نسبت به فرزندان، احساسات و علاقه آن­ها به یکدیگر و چگونگی دخالت یا عدم دخالت آن­ها در کار­های مهم و همکاری آن­ها است (شریعت­مداری، 1376).

رابطه بین کودکان و والدین وسایر اعضای خانوده را می­توان به عنوان نظام یا شبکه­ای از روابط دانست که در کنش متقابل با یکدیگر­اند (برون فن برنر[1]، 1979؛ به نقل از برک، ترجمه محمدی، 1383).

روابط والدین و فرزندان یا به عبارت دیگر شیوه­ های فرزندپروری در بین گروه­ های اجتماعی ابعاد مختلفی دارد و فقط شامل تغییرات یک نواخت نمی­شوند. به طوری که ممکن است والدین هم فرزندان خود را دوست بدارند و هم آن­ها را طرد نمایند. یا اینکه در عین دوست داشتن آنان، در انضباط سخت­گیری کنند. پاسخ فرزند نیز صرفأ به یک جنبه از رفتار والدین یا شخصیت آن­ها ارتباط پیدا نمی ­کند بلکه ماحصل ترکیب عوامل مختلف می­باشد. هر چند پیش ­بینی ویژگی­ های بعدی بر مبنای روش­های خاص فرزند­پروی بسیار دشوار است (افروز، 1371).

لاپلانتین[2] (2000) در پژوهشی دریافت که وجود شیوه­ های فرزندپروری سالم روانی و فرهنگی فرزندان در گرو یک نکته اساسی است؛ یعنی خانوده­هایی که فرزندان آنان در سلامت روان کامل به سر می ­برند، یک نکته مشترک در شیوه ­های تربیتی خود اعمال می­کنند و آن عبارت است از «حضور والدین در جمع خانواده و داشتن رابطه آموزشی و نیز وجود ارتباط کلامی مؤثر با فرزندان» (لاپلانتین، 2000).

رابطه­ی والدین اعم از آموزشی یا غیر آموزشی با فرزندان، رابطه یکسان و بر طبق یک الگو و یک مدل خاص نیست. براساس تحقیقی در فرانسه، این مدل در ارتباط با طبقه اجتماعی خانواده می­باشند (ژیفو، لوواسور[3]، 1995).

بدون تردید می­توان گفت یک مدل فرزندپروری در همه خانواده­ها وجود ندارد، بلکه به تعداد خانوده ­ها روش­های فرزندپروری وجود دارد (کاستلان[4]، 1998).

2-1-2 تاریخچه فرزندپروری

بین کشورها و گروه ­های مختلف اجتماعی به تفاوت­های چشم گیری در زمینه شیوه­ های فرزندپروری برمی­ خوریم. در آمریکا حتی در میان خانواده های طبقه متوسط هر از چندگاهی نوساناتی در نگرش افراد نسبت به مسائلی نظیر آموزش آداب توالت رفتن، برنامه زمانی، تغذیه طفل، تغذیه با شیر مادر مقابل استفاده از شیشه پستانک و سهل­گیری در مقابل سخت­گیری دیده می­شود. در سه دهه اول قرن حاضر میلادی، روش­های فرزند­پروری تا حدود زیادی خشن و خشک بوده ­اند. در آن زمان به والدین توصیه می­شد با بغل کردن کودک به هنگام گریه کردن او را لوس نکند، طبق برنامه ثابتی به او غذا بدهند، (اعم از اینکه گرسنه باشند یا نباشند) و آداب توالت رفتن را در همان سال اول زندگی به او آموزش دهند. این روش کاملأ خشک تا حدود زیادی زیر نفوذ مکتب رفتارگرایی بود. ...

...

2-4-2 فرزند پروری

بامریند (1998، به نقل از محمدی، 1389)، معتقد است خانواده­هایی با گفت و شنود بالا تمایل دارند که فرزندانشان را با مهارت های اجتماعی، قدرت حل مسئله و توانایی رهبری بالا تربیت کنند، که انتظار می­رود فرزندان این خانواده تاب آوری بالاتری را از خود نشان دهند. این در حالی است که خانواده با جهت­گیری همنوایی بالا از تعارض اجتناب می­کنند و علاقه کمتری به افشای احساسات و جست و جوی حمایت اجتماعی در فرایند­های چالش انگیز دارند.

کتنایین و همکاران[1] (1997) در تحقیقی که در مورد خلق و خوی کودکان و نگرش­های فرزند پروری مادران انجام دادند به این نتیجه رسیدند که شیوه­های انضباطی سخت­گیرانه مادران هیجان­های منفی و اجتماعی بودن پایین کودکان را توسعه می­دهد.

دکتر منادی (1384) پژوهشی را تحت عنوان «تأثیر شیوه­های فرزند­پروری والدین بر شخصیت اجتماعی و فرهنگی جوانان» انجام دادند. وی با کمک روش کیفی از نوع مردم نگاری و مصاحبه با تعدادی از والدین و جوانان، تلاش کردند تا با شیوه­های فرزندپروری والدین و تأثیر آن­ها بر چگونگی شخصیت روانی، اجتماعی و فرهنگی جوانان پرداخته شود. نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که شیوه­های دموکراتیک و آزادی والدین در تولید فرزندانی با ویژگی شخصیتی «بازیگر» بسیار مؤثر است؛ در حالی که شیوه مستبدانه برخی از والدین، فرزندانی «مجری» به بار می­آورد.

صادقی، عابدی و فاتحی زاده (1388) مهارت­های فرزندپروری و درمان شناختی- رفتاری را مورد مطالعه قرار دادند. با توجه مطالعات آن­ها در پایان بیان شد که از آنجا که والدین بیشترین وقت خود را با فرزندان خود می­گذرانند، روابط آن­ها با فرزندان و شیوه­های تربیتی آن­ها می­تواند نقش مهمی در شکل و رشد و تکامل رفتاری فرزندان داشته باشند و فقدان ارتباط صحیح بین والد- کودک در پیدایش اختلالات رفتاری کودکان نقش مهمی دارد و با توجه به مطالعات صورت گرفته، آموزش مهارت­های فرزندپروری به شیوه شناختی رفتاری تأثیر بسزایی را در کاهش مشکلات رفتاری و افزایش رفتار­های جامعه پسند و سازگاری فرزندان دارد. در نهایت آن­ها پیشنهاد دادند که مهارت-های فرزند پروری با استفاده از الگوی شناختی رفتاری را به مشاوران خانواده و والدین جهت انجام مداخله­های مرتبط با مسائل فرزندان آموزش دهند. ...

...