پاورپوینت گذری بر معماری ژاپن

پاورپوینت بررسی کامل گذری بر معماری ژاپن

مقدمه معماری ژاپن

تاثیر تاریخ و ادیان در هنر معماری ژاپن

سبك خانه های محلی قدیم ژاپن

ویژگی های كلی معماری ژاپن

معماری ژاپن واستفاده از طبیعت

معماری ژاپن و هماهنگی با آب وهواواقلیم

تاثیر معماری در ساخت معابد ومكانهای مقدس ژاپن

معماری وزلزله در ژاپن

مقدمه معماری ژاپن

در ژاپن، معماری نیز مانند تاریخ با تاخیر آغاز شد. قدمت نخستین بناهای یادبود – گورتپه های سلطنتی كه به كوفون معروف است – به قرن سوم میلادی می رسد. كوفون عبارت است از تلی مدور كه سكویی در جلو آن قرار گرفته است. با پلانی كلی شبیه به سوراخ كلید. طول بزرگترین كوفون (كوفون نینتوكو) 500 متر است و در ساخت آن از سه میلیون تن مصالح استفاده شده و خندقی پر از آب به طول 3 كیلومتر آن را محصور كرده است. در زیر پشته خاك، گورخانه یی است كه با قطعات خرسنگ بنا شده است و تابوت سنگی را در بر دارد. در سال 646 ساختن كوفون به فرمان امپراتور ممنوع شد. nقدیمی ترین سنت معماری ژاپن در زیارتگاه شینتو در ایسه دیده می شود كه فرم های خانه چوبی پیش از تاریخ در آن ها جاودانه شده است. سقف گالی پوش و دو قسمتی این بنا ها بر دو تیر پایه آزاد در جلو دو دیوار چوبی سازه یی تكیه دارد. این زیارتگاه ها در نواحی مذهبی واقع اند و به نیروهای طبیعت تقدیم شده اند.

nآیین بودا در قرن پنجم و از طریق چین و كره به ژاپن وارد شد و با ساخت نخستین معابر به سبك آسیای قاره یی همراه بود. نجاران كره یی معماری چوبی سلسله تانگ را از چین به نارا كه در سال 710 پایتخت ژاپن شد، آوردند. از نمونه های آثار آنان می توان از معبد هوریو (670) و معبد توشودای (754) نام برد كه در هر دو بنا از دستك های طره دار و بام های كاس كه از ویژگی های شیوه چینی است، استفاده شد. اولین ساختمان های مسكونی نیز بازتاب همین نفوذ آسیای قاره یی است . یكی از بقایای این معماری اشرافی كوشك هودو در عمارت بیودو – این است كه در سال 1053 بنا شده و مشخصه آن شبكه شمع های پایه است كه ساختمان و طارمی های آن را بالاتر از سطح زمین قرار می دهد. سبك كوشكی بعدا تكامل یافت و در قرن های هفدهم و هجدهم با آثار با شكوهی مانند ویلای سلطنتی كاتسورا نزدیك كیوتو (یا هیان كیو، كه از 794 تا 1869 پایتخت بود) شكوفا شد. nقلعه های ژاپن قرون وسطی، كه عمدتا از سنگ و روسازه چوبی ساخته می شد، در قرن پانزدهم به وجود آمد و از 1550 به بعد رواج بسیار یافت، تا 1615 كه اكثر آنها كاملا منهدم شد و ساختن آن نوع قلعه نیز ممنوع شد. معماری مسكونی بر خلاف قلعه ها تا همین اواخر سنتی ماند. مشخصه آن عبارت بود از سازه یی چوبی، بام سفالی و دیوارهای كاغذی و استفاده از تاتامی (زیر اندازی از ساقه برنج) به عنوان پیمون در طراحی نسبت ابعاد در پلان.

تاثیر تاریخ و ادیان در هنر معماری ژاپن

الف) آثار هنری ژاپن از زمان استقرار بشر در این كشور، یعنی در حدود هزاره دهم پیش از میلاد ، تا به امروز در طول تاریخ، كشور ژاپن در معرض تهاجم ناگهانی ناگهانی ایده های جدید و بیگانه متعدد قرار گرفته است و در پی آن، ادوار زیادی را به دور از ارتباط وسیع با سرزمین های دیگر سپری كرده است. به مرور زمان ژاپنی ها توانستند از فرهنگ بیگانه الگو پذیرند و آن را جذب كنند و حتی توانستند آن دسته از سازه های فرهنگ بیگانه را كه مكمل خاستگاه های زیبا شناختی شان بود، ژاپنی كنند. nب) نخستین هنر تكامل و تنه یافته ژاپنی در قرون هفتم و هشتم میلادی در ارتباط با بودایسم به وجود آمد. در قرن نهم زمانی كه ژاپنی ها از هنر چینی روی برگرداندند و ساختارهای بومی بیان (احساسات) را گسترش دادند، هنرهای غیر مذهبی بسیار پراهمیت نمود. تا اواخر قرن پانزدهم هر دو گونه هنر – مذهبی و غیر مذهبی – به اوج خود رسید. پس از جنگ اونین (1477 – 1467) ژاپن وارد دوره ای از اختلالات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شد كه نزدیك به یك قرن به طول انجامید، در این وضعیت كه حكومت در دست تو كوگاواكلن بود، نقش مذهب سازمان یافته و متمركز در زندگی مردم كم رنگ تر شد و ساختارهای هنری ای كه قابلیت رشد یافتن در این شرایط را داشتند ، بیشتر جنبه غیر مذهبی داشتند.

nدر طول دوره موروماچی (1573-1338)، كه دوره آشیكاگا نیز نامیده می شد, تحولی شگرف در فرهنگ كشور ژاپن روی داد. خاندان نظامی آشیكاگا بر سرزمین شوگان ها (فرماندهان موروثی ژاپن كه همه كاره محل قلمرو خود بودند و تا سال 1867 حتی امپراطوری را هم تحت سلطه داشتند) تسلط یافت و ستاد فرماندهی را دوباره به ناحیه موروماچی كیوتو انتقال داد. با بازگشت دولت به پایتخت, گرایش های رایج و مردم پسند دوره كاماكورا به پایان رسید و بیان فرهنگی, وجهه ای اشرافی تر و نخبه سالارانه به خود گرفت و ذن بودائیسم, فرقه چه ان كه از قدیم تصور می شد در قرن ششم میلادی در چین پایه گذاری شده است, باری دیگر در ژاپن ترویج یافت. به خاطر رفت و آمدهای صرفا تجاری و تصمیمات بازرگانی معابد ذن در چین , بسیاری از اشیا و آثار هنری این معابد به ژاپن منتقل شد و بی شك بر هنرمندان ژاپنی كه برای معبد ذن و شوگان ها كار می كردند اثر گذاشت. این واردات نه تنها محتوی و مضمون نقاشی را تغییر داد بلكه تعریفی نو از كاربرد رنگ به دست داد. رنگ های روشن اماتوه جای خود را به تك رنگ های نقاشی چینی داد. nژاپنی ها مجسمه سازی را كمتر با بیان هنری خود همسو و موافق می بینند. بیشتر مجسمه های ژاپنی با مذهب مرتبط است و با كم رنگ شدن اهمیت بوداگرایی سنتی, استفاده (كاربرد) از این هنر نیز كاهش می یابد. هنر سرامیك ژاپن كه شامل نخستین دست ساخت های فرهنگ ژاپنی نیز هست, در زمره برجسته ترین و عالی ترین سفالگری های جهان جای دارد. در معماری ژاپنی, ترجیح به كارگیری مواد طبیعی و بر هم كنش فضای داخلی و خارجی (نما) به وضوح قابل رویت است. nیكی دیگر از رویدادهای مهم این دوره مراسم چای خوری و محل برگزاری این مراسم بود. این مراسم به این منظور برگزار می شد كه دوستان علاقمند به هنر و آثار گرد هم آیند و به دور از دغدغه های زندگی روزمره یك فنجان (كاسه) چای كه به گونه ای با وقار و خوش سرو می شد, بنوشند. معماری این عمارت كه در آن مراسم چای خوری برگزار می شد, به سبك یك كلبه ساده روستایی بود كه در ساخت آن از مواد طبیعی همچون الوار توزه ای و بافت های حصیری به كثرت استفاده شده بود.

nاز نقاشی دوره موروماچی به عنوان نمونه می توان به تصویرگری عظیم و بدیع كائو, موبد نقاش (اوایل قرن پانزدهم) از لحظه نائل شدن راهب كنسوی نامدار هیزن- تزو, چین اشاره كرد. این گونه از نقاشی با حركت سریع قلم مو و با كمترین توجه به جزییات خلق شده بود. اثر صید گربه ماهی با كدو (اوایل قرن 15, تازو- این, میاشین- جی, كیوتو) از جوستسو, موبد نقاش (سال 1400), نقطه عطفی در نقاشی دوره موروماچی پدید آورد. در پیش زمینه مردی در كنار نهری تصویر شده است كه كدویی (قلیانی) در دست دارد و به گربه ماهی بزرگ لغزنده ای چشم دوخته است و قسمت میانی اثر در مه فرو رفته است و كوه ها در پس زمینه بسیار دور می نمایند. معمولا این طور تصور می شود كه سبك نوین نقاشی كه به حدود سال 1413 باز می گردد, به نوعی حس پیش روی در عمق اثر كه بیشتر در آثار چینی به چشم می خورد, اشاره دارد. nدر هنر ژاپنی نقاشی شیوه برتر بیان هنری به حساب می آید و نقاشان چیره دست و تازه كار به طور یكسان به آن می پردازند. تا به امروز ژاپنی ها بیشتر از قلم مو تا قلم برای نوشتن استفاده می كردند و به این سبب آشنایی آنها با تكنیك های قلم مو سبب شده است كه به ویژه نسبت به ارزش های نقاشانه حساس باشند. nویژگی متمایز هنر ژاپنی قطبیت (دوگانگی) منحصر به فردش است. به عنوان نمونه در سفالگری های ماقبل تاریخ نقش های برجسته با هنروری ناب و سازمان یافته ای همراه بود. نمونه دیگر این هنر عمارت های قرن شانزدهم است كه كاملا دو نقطه متقابل یكدیگرند: معماری كاخ كاتسورا ساده و بی پیرایه است و در ساخت آن از مواد طبیعی و خام و ساده استفاده شده و زیباییش به طور تصادفی به دست آمده است. در حالی كه آرامگاه توشوگو دارای ساختاری كاملا متقارن است كه با كنده كاری های نقش برجسته به رنگ روشن آراسته شده است. هنر ژاپنی، كه نه تنها به خاطر سادگی اش بلكه به سبب نقش برجسته های متنوع اش نیز شهرت دارد, به گونه چشمگیری بر نقاشی غرب در قرن نوزدهم و معماری غرب در قرن بیستم تاثیرگذار بوده است.